OsmanliTurkcesiSozlugu

zemm etmek kötülemek, yermek.
zemzeme (A.) [ ﻪﻡﺰﻡز ] 1.melodi. 2.mırıltı.
zen (F.) [ نز ] kadın.
zenâdıka (A.) [ ﻪﻗدﺎﻥز ] zındıklar.
zenâne (F.) [ ﻪﻥﺎﻥز ] 1.kadınca, kadınsı. 2.kadın işi.
zenb (A.) [ ﺐﻥذ ] suç, günah.
zenbîl (A.) [ ﻞﻴﺒﻥز ] zembil.
zenbûrek (F.) [ کرﻮﺒﻥز ] zemberek.
zencebîl (A.) [ ﻞﻴﺒﺠﻥز ] zencefil.
zencî (A.) [ ﯽﺠﻥز ] siyahî, zenci.
zencîr (F.) [ ﺮﻴﺠﻥز ] zincir.
zencîrî (F.) [ یﺮﻴﺠﻥز ] 1.zincirli. 2.zincirlik deli.
zendeka (A.) [ ﻪﻗﺪﻥز ] zındıklık.
zendost (F.) [ ﺖﺱود نز ] zampara.
zeneb (A.) [ ﺐﻥذ ] kuyruk.
zenehdân (F.) [ ناﺪﺨﻥز ] çene.
zeng (F.) [ ﮓﻥز ] 1.zil. 2.pas.
zengî (F.) [ ﯽﮕﻥز ] zenci, siyahî.
zengûle (F.) [ ﻪﻝﻮﮕﻥز ] 1.çan. 2.çıngırak.
zenne (F.) [ ﻪﻥز ] kadın rolünü üstlenen erkek sanatçı.
zenperest (F.) [ ﺖﺱﺮﭘ نز ] kadın düşkünü.
zer (F.) [ رز ] 1.altın. 2.akçe.
zer’ (A.) [ عرز ] ekim.
528