OsmanliTurkcesiSozlugu

zehr (A.) [ ﺮهز ] çiçek.
zehr (F.) [ ﺮهز ] zehir, ağı.
zehre (A.) [ ﻩﺮهز ] çiçek.
zehrhand (F.) [ ﺪﻨﺧﺮهز ] acı gülüş.
zehrnâk (F.) [ کﺎﻥﺮهز ] zehirli.
zekâ (A.) [ ﺎﮐذ ] zekilik.
zekan (A.) [ ﻦﻗز ] çene.
zekâvet (A.) [ توﺎﮐذ ] zekilik.
zeker (A.) [ ﺮﮐذ ] 1.erkek. 2.erkeklik üreme organı.
zelâzil (A.) [ لزﻻز ] depremler.
zelîl (A.) [ ﻞﻴﻝذ ] düşkün, zavallı.
zell (A.) [ لز ] sürçme, kayma.
zelzele (A.) [ ﻪﻝﺰﻝز ] deprem.
zemân (A.) [ نﺎﻡز ] 1.zaman. 2.çağ. 3.süre.
zemâne (A.) [ ﻪﻥﺎﻡز ] 1.devir. 2.felek.
zemherîr (A.) [ ﺮیﺮﻬﻡز ] karakış.
zemîm (A.) [ ﻢﻴﻡذ ] kötü.
zemîn (F.) [ ﻦﻴﻡز ] 1.yer. 2.dünya. 3.fon. 4.konu, alan.
zeminbûsî (F.) [ ﯽﺱﻮﺑ ﻦﻴﻡز ] saygı ile yer öpme.
zemistan (F.) [ نﺎﺘﺴﻡز ] kış.
zemistânî (F.) [ ﯽﻥﺎﺘﺴﻡز ] kışlık.
zemm (A.) [ مذ ] kötüleme, yerme.
zemm edilmek kötülenmek, yerilmek.
527