OsmanliTurkcesiSozlugu

zahmdâr (F.) [ راﺪﻤﺧز ] yaralı.
zahme (F.) [ ﻪﻤﺧز ] 1.vuruş. 2.yara. 3.tezene, mızrap.
zahmet (A.) [ ﺖﻤﺣز ] 1.sıkıntı, meşakkat. 2.güç.
zahmzede (F.) [ ﻩدز ﻢﺧز ] yaralı.
zahr (A.) [ ﺮﻬﻇ ] 1.sırt, arka. 2.arka yüz.
zahriye (A.) [ ﻪیﺮﻬﻇ ] kağıdın arka yüzündeki yazı.
zâid (A.) [ ﺪﺋاز ] 1.artık. 2.artan. 3.artı. 4.gereksiz.
zaîf (A.) [ ﻒﻴﻌﺽ ] zayıf, güçsüz.
zâik (A.) [ ﻖﺋاذ ] tadan, tadına varan.
zâika (A.) [ ﻪﻘﺋاذ ] tat alma duyusu.
zâil (A.) [ ﻞﺋاز ] yok olan, yok olucu.
zâil olmak yok olmak, ortadan kalkmak.
zâir (A.) [ ﺮﺋاز ] ziyaretçi.
zâkir (A.) [ ﺮﮐاذ ] zikreden.
zakkûm (A.) [ مﻮﻗز ] 1.zakkum ağacı. 2.zıkkım.
zâl (F.) [ لاز ] saçları ağarmış, ihtiyar.
zalâm (A.) [ مﻼﻇ ] karanlık.
zâlim (A.) [ ﻢﻝﺎﻇ ] zulüm eden.
zâlimâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻤﻝﺎﻇ ] zalimce.
zamâim (A.) [ ﻢﺋﺎﻤﺽ ] ekler.
zamâne (A.) [ ﻪﻥﺎﻡز ] 1.devir. 2.felek.
zamîme (A.) [ ﻪﻤﻴﻤﺽ ] ek.
zamimeten (A.) [ ﺔ ﻤﻴﻤﺽ ] ek olarak.
523