OsmanliTurkcesiSozlugu

vidâd (A.) [ دادو ] 1.sevgi. 2.dostluk.
vikâye (A.) [ ﻪیﺎﻗو ] koruma.
vikâye etmek korumak, esirgemek, kayırmak.
vilâdet (A.) [ تدﻻو ] 1.doğum. 2.doğum günü.
vilâyât (A.) [ تﺎیﻻو ] vilayetler.
vildân (A.) [ ناﺪﻝو ] 1.bebekler. 2.köleler.
vîrân (F.) [ ناﺮیو ] 1.yıkık, harap olmuş. 2.yıkıntı, harabe.
vîrân etmek yıkmak, harap etmek.
vîrân olmak 1.yıkılmak, harap olmak. 2.perişan olmak.
vîrâne (F.) [ ﻪﻥاﺮیو ] yıkıntı alan, harap yer, harap bina.
vîrânî (F.) [ ﯽﻥاﺮیو ] haraplık.
vird (A.) [ درو ] dua.
vird etmek dua etmek.
visâk (A.) [ قﺎﺛو ] antlaşma.
visâl (A.) [ لﺎﺹو ] 1.ulaşma, varma. 2.kavuşma, vuslat.
vufûr (A.) [ رﻮﻓو ] bolluk.
vuhûş (A.) [ شﻮﺣو ] 1.vahşiler. 2.yaban hayvanları.
vukû bulmak meydana gelmek, cereyan etmek, gerçekleşmek.
vukû’ (A.) [ عﻮﻗو ] meydana gelme, cereyan etme.
vukûât (A.) [ تﺎﻋﻮﻗو ] 1.olaylar. 2.polisiye olaylar.
vukûf (A.) [ فﻮﻗو ] bir konu hakkında geniş bilgi sahibi olma.
vukufsuz (A.-T.) bilgisiz.
vuskâ (A.) [ ﯽﻘﺛو ] sağlam.
515