OsmanliTurkcesiSozlugu

vekıs’alâhâzâ (A.) [ اﺬه ﯽﻠﻋ ﺲﻗو ] bununla kıyasla.
vekil (A.) [ ﻞﻴﮐو ] 1.avukat. 2.biri tarafından yetki verilmiş. 3.bakan.
velâdet (A.) [ تدﻻو ] 1.doğum. 2.doğum günü.
velâyet (A.) [ ﺖیﻻو ] 1.velîlik. 2.dostluk. 3.otorite.
velev (A.) [ ﻮﻝو ] olsa da.
velhâsıl (A.) [ ﻞﺹﺎﺤﻝاو ] kısaca, sözün kısası.
velî (A.) [ ﯽﻝو ] 1.ermiş, velî. 2.çocuktan sorumlu olan.
velî (F.) [ ﯽﻝو ] ama, fakat.
velîahd (A.) [ ﺪﻬﻌﻴﻝو ] veliaht.
velîk (F.) [ ﮏﻴﻝو ] ama, ancak.
velîkin (F.) [ ﻦﮑﻴﻝو ] ama, ancak.
velîme (A.) [ ﻪﻤﻴﻝو ] 1.ziyafet. 2.düğün.
velûd (A.) [ دﻮﻝو ] 1.doğurgan. 2.üretken.
velvele (A.) [ ﻪﻝﻮﻝو ] gürültü patırtı.
verâ (A.) [ ارو ] öte.
verâset (A.) [ ﺖﺛارو ] varislik.
verd (A.) [ درو ] gül.
verem (A.) [ مرو ] 1.şişkinlik, şiş. 2.verem, tüberküloz.
verese (A.) [ ﻪﺛرو ] varisler, mirasçılar.
verîd (A.) [ ﺪیرو ] toplardamar.
vesâik (A.) [ ﻖﺋﺎﺛو ] belgeler.
vesâil (A.) [ ﻞﺋﺎﺱو ] sebepler.
vesâit (A.) [ ﻂﺋﺎﺱو ] 1.araçlar. 2.aracılar.
513