OsmanliTurkcesiSozlugu

vefeyât (A.) [ تﺎﻴﻓو ] ölümler.
vefk (A.) [ ﻖﻓو ] 1.uyum. 2.uygun.
vegayrühü (A.) [ ﻩﺮﻴﻏو ] ondan başka.
vegayrühüm (A.) [ ﻢهﺮﻴﻏو ] ondan başkaları.
veh (F.-A.) [ ﻩو ] vah.
vehb (A.) [ ﺐهو ] bağış, vergi.
vehbî (A.) [ ﯽﺒهو ] Tanrı vergisi.
vehelümmecerrâ (A.) [ یﺮﺝ ﻢﻠه و ] var gerisini kıyas et.
vehhâb (A.) [ بﺎهو ] çok bağışlayıcı Tanrı.
vehhâbiyyet (A.) [ ﺖﻴﺑﺎهو ] vehhâbîlik.
vehhâbiyyûn (A.) [ نﻮﻴﺑﺎهو ] vehhâbîler.
vehim (A.) [ ﻢهو ] kuruntu.
vehleten (A.) [ ﺔ ﻠهو ] ansızın.
vehm (A.) [ ﻢه و ] kuruntu.
vehmî (A.) [ ﯽﻤهو ] kuruntuya dayalı, evham üstüne kurulmuş.
vehmnâk (A.-F.) [ کﺎﻨﻤهو ] kuruntulu.
veillâ (A.) [ ﻻاو ] yoksa, aksi takdirde.
vekâhat (A.) [ ﺖﺣﺎﻗو ] arsızlık, utanmazlık, hayasızlık.
vekâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﮐو ] 1.vekillik. 2.bakanlık. 3.avukatlık.
vekâleten (A.) [ ﺔ ﻝﺎﮐو ] vekil olarak.
vekâletnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﺖﻝﺎﮐو ] vekillik belgesi.
vekâletpenâh (A.-F.) [ ﻩﺎﻨﭘ ﺖﻝﺎﮐو ] sadrazam.
vekâyi’ (A.) [ ﻊیﺎﻗو ] 1.olaylar. 2.savaşlar.
512