OsmanliTurkcesiSozlugu

vakfegâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔ ﻪﻔﻗو ] durulacak yer, durak.
vakfiyye (A.) [ ﻪﻴﻔﻗو ] vakıf belgesi.
vâkıa (A.) [ ﻪﻌﻗاو ] 1.olay. 2.gerçek.
vâkıât (A.) [تﺎﻌﻗاو ] olaylar.
vâkıf (A.) [ ﻒﻗاو ] 1.vakfeden. 2.anlamak, bilmek.
vâki (A.) [ ﻊ ﻗاو ] olan, meydana gelen, gerçekleşmiş olan.
vâki’ olmak 1.olmak, meydana gelmek, gerçekleşmek. 2.bulunmak, yer almak.
vakiyye (A.) [ ﻪﻴﻗو ] okka.
vakt (A.) [ ﺖﻗو ] vakit.
vaktâki (A.-F.) [ ﻪﮐﺎﺘﻗو ] –diği zaman.
vakûr (A.) [ رﻮﻗو ] ağırbaşlı.
vakûrâne (A.-F.) [ ﻪﻥارﻮﻗو ] ağırbaşlılıkla.
vâlâ (F.) [ ﻻاو ] yüksek, yüce.
vâlâcâh (F.) [ ﻩﺎﺝﻻاو ] yüksek mevki sahibi.
vâlâkadr (F.-A.) [ رﺪﻗﻻاو ] saygıdeğer.
vâlid (A.) [ ﺪﻝاو ] 1.baba. 2.yol açan, doğuran.
vâlide (A.) [ ﻩﺪﻝاو ] anne, ana.
vâlideyn (A.) [ ﻦیﺪﻝاو ] anababa.
vâlih (A.) [ ﻪﻝاو ] şaşkın.
vâliyân (A.-F.) [ نﺎﻴﻝاو ] valiler.
vâm (F.) [ ماو ] borç.
vâmdâr (F.) [ راﺪﻡاو ] borçlu.
vâmhâh (F.) [ ﻩاﻮﺨﻡاو ] alacaklı.
508