OsmanliTurkcesiSozlugu

va’d (A.) [ ﺪﻋو ] vaat.
va’d edilmek vaat edilmek.
va’d etmek vaat etmek.
va’z (A.) [ ﻆﻋو ] vaaz, dinî öğüt.
vâbeste (F.) [ ﻪﺘﺴﺑاو ] bağlı.
vâbestegân (F.) [ نﺎﮕﺘﺴﺑاو ] bağlılar.
vâcib (A.) [ ﺐﺝاو ] gerekli.
vâcib olmak gerekmek.
vâcibât (A.) [ تﺎﺒﺝاو ] gerekenler, yapılması gerekli olanlar.
vâcibe (A.) [ ﻪﺒﺝاو ] gereken, yapılması gerekli olan.
vâcibülîfâ (A.) [ ﺎﻔیﻻا ﺐﺝاو ] yapılması gereken, yerine getirilmesi gereken.
vâcibülvücûd (A.) [ دﻮﺝﻮﻝا ﺐﺝاو ] Tanrı.
vâcid (A.) [ ﺪﺝاو ] 1.Tanrı. 2.meydana getiren.
vâdî (A.) [ یداو ] 1.vadi. 2.nehir yatağı. 2.saha, alan.
vâfir (A.) [ ﺮﻓاو ] bol.
vâh (A.) [ ﻩاو ] vah, yazık.
vâha (A.) [ ﻪﺣاو ] vaha, çöl ortasındaki yeşil alan.
vahâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﺧو ] korkunçluk, vehamet, tehlikeli durum.
vâhasretâ (A.) [ ﺎﺕﺮﺴﺣاو ] eyvahlar olsun.
V
506