OsmanliTurkcesiSozlugu

übbehet (A.) [ ﺖﻬﺑا ] ululuk.
übüvvet (A.) [ ت ﻮﺑا ] babalık.
ücret (A.) [ تﺮﺝا ] hizmet karşılığında verilen para.
ücûr (A.) [ رﻮﺝا ] ücretler.
ücûrât (A.) [ تارﻮﺝا ] ücretler.
üdebâ (A.) [ ﺎﺑدا ] edipler.
üf’ûle (A.) [ ﻪﻝﻮﻌﻓا ] .görev, fonksiyon.
üf’ûlevî (A.) [ یﻮﻝﻮﻌﻓا ] görevle ilgili, fonksiyonel.
üftâde (F.) [ ﻩدﺎﺘﻓا ] 1.düşmüş. 2.düşkün. 3.aşık. 4.zavallı.
üftâdegân (F.) [ نﺎﮔدﺎﺘﻓا ] 1.düşmüşler. 2.düşkünler. 3.aşıklar. 4.zavallılar.
üftânühîzân (F.) [ ناﺰﻴﺧ و نﺎﺘﻓا ] düşe kalka.
üfûl (A.) [ لﻮﻓا ] 1.batış. 2.ölüm.
ükül (A.) [ ﻞﮐا ] 1.meyva. 2.azık. 3.zeka.
ülfet (A.) [ ﺖﻔﻝا ] 1.dostluk. 2.kaynaşma. 3.görüşme, konuşma.
ülfet etmek 1.dostluk kurmak. 2.kaynaşmak, alışmak. 3.görüşmek, konuşmak.
ümem (A.) [ ﻢﻡا ] ümmetler.
ümenâ (A.) [ ﺎﻨﻡا ] güvenilir kişiler.
ümerâ (A.) [ اﺮﻡا ] emirler.
ümîd (F.) [ﺪﻴﻡا ] ümit, umut.
Ü
503