OsmanliTurkcesiSozlugu

u’cûbe (A.) [ ﻪﺑﻮﺠﻋا ] acayip, şaşılacak şey.
ubûdiyyet (A.) [ ﺖیدﻮﺒﻋ ] kulluk.
ubûr (A.) [ رﻮﺒﻋ ] geçiş.
ucb (A.) [ ﺐﺠﻋ ] kendini beğenme.
ûd (A.) [ دﻮﻋ ] 1.öd ağacı. 2.ud.
ûdî (A.) [ یدﻮﻋ ] ud sanatçısı.
udûl (A.) [ لوﺪﻋ ] vazgeçme.
udûl etmek vazgeçmek.
ufuk (A.) [ ﻖﻓا ] ufuk.
ufûnet (A.) [ ﺖﻥﻮﻔﻋ ] 1.yangı. 2.kötü koku.
uhde (A.) [ ﻩﺪﻬﻋ ] sorumluluk.
uhrâ (A.) [ یﺮﺧا ] başka, diğer.
uhrevî (A.) [ یوﺮﺧا ] ahiret ile ilgili.
uht (A.) [ ﺖﺧا ] kızkardeş.
uhuvvet (A.) [ تﻮﺧا ] kardeşlik.
ukâb (A.) [ بﺎﻘﻋ ] kartal.
ukalâ (A.) [ ﻼﻘﻋ ] akıl sahipleri.
ukbâ (A.) [ ﯽﺒﻘﻋ ] ahiret.
ukde (A.) [ ﻩﺪﻘﻋ ] 1.düğüm. 2.gönül üzüntüsü. 3.sorun.
U
499