OsmanliTurkcesiSozlugu

elâgat (A.) [ﺖﻏﻼﺑ] kusursuz söz söyleme
belâhet (A.) [ﺖهﻼﺑ] eblehlik.
belâyâ (A.) [ﺎیﻼﺑ] belalar.
belde (A.) [ﻩﺪﻠﺑ] 1.kent. 2.diyar, memleket.
beled (A.) [ﺪﻠﺑ] 1.kent. 2.memleket.
beledî (A.) [یﺪﻠﺑ] kentli.
belediyye (A.) [ﻪیﺪﻠﺑ] belediye.
belî (A.) [ﯽﻠﺑ] evet.
belîğ (A.) [ﻎﻴﻠﺑ] 1.fasih konuşan. 2.fasih, düzgün.
beliyyât (A.) [تﺎﻴﻠﺑ] belalar.
belki (F.-A.) [ﻪﮑﻠﺑ] olabilir, belki.
belût (A.) [طﻮﻠﺑ] 1.pelit, palamut. 2.meşe.
benâdir (A.