OsmanliTurkcesiSozlugu

terfî’ etmek 1.yükselmek. 2.rütbesi yükselmek. 3.bir üst sınıfa geçme.
terfîk (A.) [ ﻖﻴﻓﺮﺕ ] 1.ayak uydurma. 2.arkadaş etme.
terfîk etmek ayak uydurmak.
tergîb (A.) [ ﺐﻴﻏﺮﺕ ] rağbet ettirme, istek uyandırma.
tergîb etmek rağbet ettirmek, istek uyandırmak.
terhîb etmek gözünü korkutmak.
terhîn (A.) [ ﻦﻴهﺮﺕ ] rehin bırakma.
terhis (A.) [ ﺺﻴﺧﺮﺕ ] 1.izin verme. 2.askerlik süresi dolanı serbest bırakma.
terk (A.) [ کﺮﺕ ] 1.bırakma. 2.vazgeçme. 3.ayrılma.
terk edilmek 1.bırakılmak. 2.vazgeçilmek.
terk etmek 1.bırakmak. 2.vazgeçmek. 4.ayrılmak.
terk olunmak 1.bırakılmak. 2.vazgeçilmek.
terkeş (F.) [ ﺶﮐﺮﺕ ] okluk, sadak.
terkîb (A.) [ ﺐﻴﮐﺮﺕ ] birleştirme, terkip.
terkuve (A.) [ ﻩﻮﻗﺮﺕ ] köprücük kemiği.
termîm (A.) [ ﻢﻴﻡﺮﺕ ] onarma, onarım.
termîm edilmek onarılmak.
termîm etmek onarmak.
termîmât (A.) [ تﺎﻤیﺮﺕ ] onarımlar.
ters (F.) [ سﺮﺕ ] korku.
tersâ (F.) [ ﺎﺱﺮﺕ ] Hıristiyan.
tersân (F.) [ نﺎﺱﺮﺕ ] korku ile, korkarak.
tersâyân (F.) [ نﺎیﺎﺱﺮﺕ ] Hıristiyanlar.
484