OsmanliTurkcesiSozlugu

tehîdest (F.) [ ﺖﺱد ﯽﻬﺕ ] 1.yoksul. 2.eli boş.
tehîdestî (F.) [ ﯽﺘﺱﺪﻴﻬﺕ ] 1.yoksulluk. 2.eli boşluk.
tehîmağz (F.) [ ﺰﻐﻡ ﯽﻬﺕ ] samankafalı, boşkafalı.
tehîmiyân (F.) [ نﺎﻴﻡ ﯽﻬﺕ ] 1.içi boş. 2.kof.
tehiyye (A.) [ ﻪﻴﻬﺕ ] hazırlama.
tehiyye edilmek hazırlanmak.
tehiyye etmek hazırlamak.
tehniyet (A.) [ ﺖﻴﻨﻬﺕ ] kutlama.
tehyie (A.) [ ﻪﺌﻴﻬﺕ ] hazırlama.
tehzîb (A.) [ ﺐیﺬﻬﺕ ] süsleme.
tehzîl (A.) [ ﻞیﺰﻬﺕ ] alaya alış.
tehzîz (A.) [ ﺰیﺰﻬﺕ ] titretme.
tekabül (A.) [ ﻞﺑﺎﻘﺕ ] karşılama.
tekabül etmek karşılamak.
tekâlîf (A.) [ ﻒﻴﻝﺎﮑﺕ ] 1.öneriler, teklifler. 2.vergiler. 3.ibadetler.
tekâmül (A.) [ ﻞﻡﺎﮑﺕ ] 1.olgunlaşma. 2.evrim.
tekâmül etmek olgunlaşmak, gelişmek.
tekâpu (F.) [ ﻮﭘﺎﮑﺕ ] 1.telaş, koşuşturma. 2.dalkavukluk.
tekârîr (A.) [ ﺮیرﺎﻘﺕ ] önergeler.
tekârub (A.) [ برﺎﻘﺕ ] yakınlaşma.
tekâsüf (A.) [ ﻒﺛﺎﮑﺕ ] 1.yoğunlaşma. 2.koyulaşma.
tekâsüf etmek yoğunlaşmak.
tekâsül (A.) [ ﻞﺱﺎﮑﺕ ] üşengeçlik, tembellik.
472