OsmanliTurkcesiSozlugu

tavzîf (A.) [ ﻒﻴﻇﻮﺕ ] görevlendirme.
tavzîh (A.) [ ﺢﻴﺽﻮﺕ ] açıklama.
tavzîh etmek açıklamak, açıklığa kavuşturmak.
tavzîhat (A.) [ تﺎﺤﻴﺽﻮﺕ ] açıklamalar.
tây (F.) [ یﺎﺕ ] denk, eşit.
taylasan (A.) [ نﺎﺴﻠﻴﻃ ] sarığın sarkan ucu.
tayr (A.) [ ﺮﻴﻃ ] kuş.
tayy (A.) [ ﯽﻃ ] 1.geçip gitme. 2.katlama, dürme. 3.silme. 4.yok etme.
tayyâr (A.) [ رﺎﻴﻃ ] uçucu.
tayyâre (A.) [ ﻩرﺎﻴﻃ ] uçak.
tayyib (A.) [ ﺐﻴﻃ ] güzel, hoş.
tayyibe (A.) [ ﻪﺒﻴﻃ ] iyi davranış.
tâz (F.) [ زﺎﺕ ] koşma, koşuşturma.
taz’îf (A.) [ ﻒﻴﻌﻀﺕ ] 1.zayıf düşürme. 2.iki kat yapma.
tazallüm (A.) [ ﻢﻠﻈﺕ ] sızlanma, yakınma.
tazallüm etmek sızlanmak, yakınmak.
tazammun (A.) [ ﻦﻤﻀﺕ ] 1.içinde bulundurma. 2.kefil olma.
tazammun etmek 1.içinde bulundurmak. 2.kefil olmak.
tazarru’ (A.) [ عﺮﻀﺕ ] yalvarıp yakarma.
tazarru’ât (A.) [ تﺎﻋﺮﻀﺕ ] yalvarıp yakarmalar.
tazarrur (A.) [ رﺮﻀﺕ ] zarar görme, zarar etme.
tâze (F.) [ ﻩزﺎ ﺕ ] 1.körpe, taze. 2.genç. 3.yeni.
tâzegî (F.) [ ﯽﮔزﺎﺕ ] 1.körpelik, tazelik. 2.gençlik. 3.yenilik.
457