OsmanliTurkcesiSozlugu

tâbi’ (A.) [ ﻊﺑﺎﻃ ] kitap basan.
tabiat (A.) [ ﺖﻌﻴﺒﻃ ] 1.doğa. 2.huy, yaratılış.
tabib (A.) [ ﺐﻴﺒﻃ ] doktor.
tabîban (A.-F.) [ نﺎﺒﻴﺒﻃ ] doktorlar.
tabîî (A.) [ ﯽﻌﻴﺒﻃ ] 1.doğal. 2.doğal olarak.
tabîiyyât (A.) [ تﺎﻴﻌﻴﺒﻃ ] doğa bilimleri.
tâbiiyyet (A.) [ ﺖﻴﻌﺑﺎﺕ ] uyruk.
tabîiyyûn (A.) [ نﻮﻴﻌﻴﺒﻃ ] natüralistler.
tabir (A.) [ ﺮﻴﺒﻌﺕ ] 1.yorumlama. 2.terim.
tâbirat (A.) [ تاﺮﻴﺒﻌﺕ ] 1.yorumlar. 2.terimler. 3.deyişler.
tâbistan (F.) [ نﺎﺘﺴﺑﺎﺕ ] yaz.
tâbistânî (F.) [ ﯽﻥﺎﺘﺴﺑﺎﺕ ] yazlık.
tâbiş (F.) [ ﺶﺑﺎﺕ ] parlama.
tabl (A.) [ ﻞﺒﻃ ] davul.
tablzen (A.-F.) [ نز ﻞﺒﻃ ] davulcu.
tâbnâk (F.) [ کﺎﻨﺑﺎﺕ ] parlak.
tâbut (A.) [ تﻮﺑﺎﺕ ] tabut.
tâc (A.) [ جﺎﺕ ] 1.taç. 2.sorguç.
tâcdâr (A.-F.) [ راﺪﺝﺎﺕ ] taç sahibi, padişah.
tâcıser (A.-F.) [ ﺮﺱ جﺎﺕ ] baştacı.
tacidar (A.-F.) [ راﺪﺝﺎﺕ ] taç sahibi, padişah.
tacir (A.) [ ﺮﺝﺎﺕ ] tüccar, ticaret yapan.
taciz (A.) [ ﺰﻴﺠﻌﺕ ] rahatsız etme.
440