OsmanliTurkcesiSozlugu

taabbüd etmek kulluk etmek, tapınmak.
taaccüb (A.) [ ﺐﺠﻌﺕ ] şaşırma.
taaccüb etmek şaşırmak.
taaddî (A.) [ یﺪﻌﺕ ] 1.zulüm. 2.haksızlık.
taaddî etmek 1.zulmetmek. 2.haksızlık etmek.
taaddüd (A.) [ دﺪﻌﺕ ] 1.çokluk. 2.çoğalma.
taadiyât (A.) [ تﺎیﺪﻌﺕ ] 1.zulümler. 2.haksızlıklar.
taaffün (A.) [ ﻦﻔﻌﺕ ] kokuşma.
taaffün etmek kokuşmak.
taahhüd (A.) [ ﺪﻬﻌﺕ ] üstlenme.
taahhüd etmek üstlenmek.
taahhüdname (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ ﺪﻬ ﻌﺕ ] taahhüt belgesi.
taakkul (A.) [ ﻞﻘﻌﺕ ] 1.akıl erdirme. 2.akıl etme.
taakkul etmek 1.akıl erdirmek. 2.akıl etmek.
taalluk (A.) [ ﻖﻠﻌﺕ ] 1.ilgili olma. 2.ait olma.
taallukât (A.) [ تﺎﻘﻠﻌﺕ ] 1.ilgili olanlar. 2.akraba, yakınlar.
taâm (A.) [ مﺎﻌﻃ ] yemek.
taâm etmek yemek yemek.
taâmhane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ مﺎﻌﻃ ] yemekhane.
taammuk (A.) [ ﻖﻤﻌﺕ ] derinleşme.
taammuk etmek derinleşmek.
taammüd (A.) [ ﺪﻤﻌﺕ ] bilerek yapma.
taammüden (A.) [ اﺪﻤﻌﺕ ] bilerek, kasıtlı olarak.
437