OsmanliTurkcesiSozlugu

tâ (F.) [ ﺎﺕ ] 1.kat. 2.büklüm. 3.tane.
tâ (F.) [ ﺎﺕ ] kadar.
ta’biye (A.) [ ﻪﻴﺒﻌﺕ ] 1.yerine koyma. 2.kurulu düzen.
ta’biyetülceyş (A.) [ ﺶﻴﺠﻝا ﺔﻴﺒﻌﺕ
] strateji.
ta’cîl (A.) [ ﻞﻴﺠﻌﺕ ] acele ettirme.
ta’dâd (A.) [ داﺪﻌﺕ ] 1.sayma. 2.sayım. 3.sayı.
ta’dâd etmek 1.saymak. 2.değerlendirmek, kabul etmek.
ta’dîl (A.) [ ﻞیﺪﻌﺕ ] 1.değiştirme. 2.doğrulama.
ta’dîlat (A.) [ تﻼیﺪﻌﺕ ] değiştirmeler, değişiklik.
ta’dilât yapmak değişiklik yapmak.
ta’dîlen (A.) [ ﻼیﺪﻌﺕ ] değiştirilerek, değişiklik yapılarak.
ta’kîb (A.) [ ﺐﻴﻘﻌﺕ ] takip, ardına düşme.
ta’kîbât (A.) [ تﺎﺒﻴﻘﻌﺕ ] kovuşturma.
ta’kîbat yapmak kovuşturmak.
ta’kîben (A.) [ ﺎﺒﻴﻘﻌﺕ ] takip ederek, ardına düşerek.
ta’lîk (A.) [ ﻖﻴﻠﻌﺕ ] 1.askıya alma. erteleme.
ta’lîk edilmek asılmak, iliştirilmek, tutturulmak.
ta’lîl (A.) [ ﻞﻴﻠﻌﺕ ] 1.sebep gösterme. 2.tümdengelim.
ta’lîm (A.) [ ﻢﻴﻠﻌﺕ ] 1.öğretme. 2.öğrenme. 3.meşk. 4.idman, egzersiz.
T
434