OsmanliTurkcesiSozlugu

şümürde (F.) [ ﻩدﺮﻤﺵ ] sayılı.
şüpüş (F.) [ ﺶﭙﺵ ] bit.
şürb (A.) [ بﺮﺵ ] içme.
şürefâ (A.) [ ﺎﻓﺮﺵ ] şerifler, Hz. Muhammed soyundan gelenler.
şürekâ (A.) [ ﺎﮐﺮﺵ ] ortaklar.
şürû (A.) [ عوﺮﺵ ] başlama.
şürûh (A.) [ حوﺮﺵ ] şerhler, açılamalar.
şürûr (A.) [ روﺮﺵ ] kötülükler.
şürut (A.) [ طوﺮﺵ ] koşullar.
şüs (F.) [ ﺲﺵ ] akciğer.
şüst (F.) [ ﺖﺴﺵ ] yıkama.
şüstüşû (F.) [ ﻮﺵ و ﺖﺴﺵ ] 1.yıkama. 2.yıkanma.
şüş (F.) [ ﺶﺵ ] karaciğer.
şütür (F.) [ ﺮﺘﺵ ] deve.
şütürban (F.) [ نﺎﺑﺮﺘﺵ ] deveci.
şütürdil (F.) [ لدﺮﺘﺵ ] kinci.
şütürhâr (F.) [ راﻮﺧﺮﺘﺵ ] deve dikeni.
şütürmürg (F.) [ غﺮﻡﺮﺘﺵ ] devekuşu.
şüûn (A.) [ نﻮﺌﺵ ] 1.işler. 2.olaylar.
şüûnât (A.) [ تﺎﻥﻮﺌﺵ ] olaylar.
şüyû (A.) [ عﻮﻴﺵ ] 1.yayılma. 2.dağılma. 3.duyulma.
şüyûh (A.) [ خﻮﻴﺵ ] 1.şeyhler. 2.ihtiyarlar, yaşlılar.
433