OsmanliTurkcesiSozlugu

şuûbiyye (A.) [ ﻪﻴﺑﻮﻌﺵ ] şuûbîlik.
şuûn (A.) [ نﻮﺌﺵ ] 1.işler. 2.olaylar.
şuur (A.) [ رﻮﻌﺵ ] bilinç.
şûy (F.) [ یﻮﺵ ] koca.
şübhe (A.) [ ﻪﻬﺒﺵ ] şüphe.
şübhedar (A.-F.) [ راد ﻪﻬﺒﺵ ] şüpheli, kuşkulu.
şücâ’ (A.) [ عﺎﺠﺵ ] cesur.
şücâ’at (A.) [ ﺖﻋﺎﺠﺵ ] cesurluk, yiğitlik.
şüfeâ (A.) [ ﺎﻌﻔﺵ ] şefaatçılar.
şühedâ (A.) [ اﺪﻬﺵ ] şehitler.
şühud (A.) [ دﻮﻬﺵ ] 1.görme. 2.görünme. 3.tanıklar.
şühûr (A.) [ رﻮﻬﺵ ] aylar.
şükr (A.) [ ﺮﮑﺵ ] şükür, teşekkür.
şükrân (A.) [ ناﺮﮑﺵ ] teşekkür borcu, iyiliğin bilinmesi.
şükrâne (A.-F.) [ ﻪﻥاﺮﮑﺵ ] teşekkür borcu olarak, teşekkür alameti.
şükrgüzar (A.-F.) [ راﺰﮔﺮﮑﺵ ] teşekkür eden.
şükûfe (F.) [ ﻪﻓﻮﮑﺵ ] çiçek.
şükûfezar (F.) [ ر از ﻪﻓﻮﮑﺵ ] çiçeği çok olan yer, çiçek bahçesi.
şükûh (F.) [ ﻩﻮﮑﺵ ] görkem, ululuk.
şüküfte (F.) [ ﻪﺘﻔﮑﺵ ] açılmış, çiçek açmış.
şükür (A.) [ ﺮﮑﺵ ] teşekkür, iyilik bilme.
şümâr (F.) [ رﺎﻤﺵ ] 1.sayı. 2.sayan.
şümûl (A.) [ لﻮﻤﺵ ] 1.kapsam. 2.kapsama.
432