OsmanliTurkcesiSozlugu

şîrpençe (F.) [ ﻪﭽﻨﭘﺮﻴﺵ ] 1.arslan pençesi. 2.sırtta ve boyunda çıkan bir tür kan
çıbanı.
şirret (A.) [ تﺮﺵ ] 1.kötülük. 2.kötü insan.
şiryân (A.) [ نﺎیﺮﺵ ] atardamar.
şîşe (F.) [ ﻪﺸﻴﺵ ] şişe.
şitâ (A.) [ ﺎﺘﺵ ] kış.
şitâbân (F.) [ نﺎﺑﺎﺘﺵ ] koşan, seğirten.
şitâbân olmak koşmak, seğirtmek.
şitâiyye (A.) [ ﻪﻴﺋﺎﺘﺵ ] 1.kışlık. 2.kış için yazılan şiir.
şîve (F.) [ ﻩﻮﻴﺵ ] 1.tarz, usül. 2.naz, işve. 3.aksan.
şîvebaz (F.) [ زﺎﺑ ﻩﻮﻴﺵ ] işveli.
şîvekâr (F.) [ رﺎﮐ ﻩﻮﻴﺵ ] işveli, cilveli.
şîven (F.) [ نﻮﻴﺵ ] ağıt.
şöhre (A.) [ ﻩﺮﻬﺵ ] ünlü.
şöhret (A.) [ تﺮﻬﺵ ] ün.
şöhretşiâr (A.) [ رﺎﻌﺵ تﺮﻬﺵ ] ünlü.
şu’le (A.) [ ﻪﻠﻌﺵ ] alev, şule.
şu’ledar (A.-F.) [ راد ﻪﻠﻌﺵ ] alevli, şuleli.
şu’lereng (A.-F.) [ ﮓﻥر ﻪﻠﻌﺵ ] alev rengi.
şu’lever (A.-F.) [ رو ﻪﻠﻌﺵ ] 1.alevli. 2.parlak, aydınlık.
şuâ (A.) [ عﺎﻌﺵ ] ışın.
şuâât (A.) [ تﺎﻋﺎﻌﺵ ] ışınlar.
şuabât (A.) [ تﺎﺒﻌﺵ ] şubeler.
430