OsmanliTurkcesiSozlugu

âlîn (F.) [ﻦﻴﻝﺎﺑ] 1.başucu. 2.yastık.
bâliş (F.) [ﺶﻝﺎﺑ] yastık.
bâm (F.) [مﺎﺑ] dam, çatı.
bâmazbata (F.-A.) [ﻪﻄﺒﻀﻡﺎﺑ] tutanak ile.
bâmdâd (F.) [داﺪﻡﺎﺑ] sabah, sabahleyin.
bâmukâvele (F.-A.) [ﻪﻝوﺎﻘﻡﺎﺑ] sözleşme ile, sözleşmeli.
bâng (F.) [ﮓﻥﺎﺑ] 1.ses. 2.haykırış.
bânû (F.) [ﻮﻥﺎﺑ] 1.bayan. 2.büyük hanım.
bâr (F.) [رﺎﺑ] 1.yük. 2.defa, kez. 3.Tanrı. 4.meyva. 5.yağdıran.
bâr vermek meyva vermek.
bârân (F.) [نارﺎﺑ] yağmur.
bârapor (F.-Fr.) [رﻮﭘارﺎﺑ] rapor ile birlikte, raporlu.
bârber (F.) [ﺮﺑرﺎﺑ] hamal.
bâre (F.) [ﻩرﺎﺑ] 1.defa. 2.sur.
bârgâh (F.) [ﻩﺎﮔرﺎﺑ] 1.yüksek huzur, padişah huzuru. 2.otağ.
bârgîr (F.) [ﺮﻴﮔرﺎﺑ] beygir.
bârî (F.) [یرﺎﺑ] hiç olmazsa, en azından.
bârid (A.) [درﺎﺑ] soğuk.
bârîk (F.) [ﮏیرﺎﺑ] ince.
bârika (A.) [ﻪﻗرﺎﺑ] şimşek.
bâriz (A.) [زرﺎﺑ] belirgin.
bârû (F.) [ورﺎﺑ] burç, hisar burcu.
bârver (F.) [رورﺎﺑ] 1.verimli. 2.meyvalı.
43