OsmanliTurkcesiSozlugu

şikestebâl (F.) [ لﺎﺑ ﻪﺘﺴﮑﺵ ] 1.kanadı kırık. 2.çaresiz, üzgün.
şikestebeste (F.) [ ﻪﺘﺴﺑ ﻪﺘﺴﮑﺵ ] kırık dökük.
şikestedil (F.) [ لد ﻪﺘﺴﮑﺵ ] gönlü yaralı.
şikestetâli’ (F.-A.) [ ﻊﻝﺎﻃ ﻪﺘﺴﮑﺵ ] talihsiz.
şimâl (A.) [ لﺎﻤﺵ ] 1.kuzey. 2.sol.
şimâlen (A.) [ ﻻﺎﻤﺵ ] 1.kuzeyden. 2.kuzeyde.
şimâlî (A.) [ ﯽﻝﺎﻤﺵ ] kuzeye ait. kutb-i ~ kuzey kutbu.
şimşâd (F.) [ دﺎﺸﻤﺵ ] şimşir.
şimşir (F.) [ ﺮﻴﺸﻤﺵ ] kılıç.
şinâs (F.) [ سﺎﻨﺵ ] 1.tanıyan. 2.bilen. 3.sayan.
şîr (F.) [ ﺮﻴﺵ ] arslan.
şîr (F.) [ ﺮﻴﺵ ] süt.
şîrâze (F.) [ ﻩزاﺮﻴﺵ ] 1.kitap sırtındaki kumaş şerit. 2.düzen.
şîrdan (F.) [ نادﺮﻴﺵ ] şirden.
şîrdil (F.) [ لدﺮﻴﺵ ] yiğit, arslan yürekli.
şîre (F.) [ ﻩﺮ ﻴﺵ ] 1.şıra. 2.özsuyu. 3.süt.
şîrhar (F.) [ راﻮﺧﺮﻴﺵ ] süt çocuğu.
şîrin (F.) [ ﻦیﺮﻴﺵ ] 1.tatlı. 2.şirin, sevimli.
şîrinkâr (F.) [ رﺎﮑﻨیﺮﻴﺵ ] davranışları güzel.
şîrinzeban (F.) [ نﺎﺑز ﻦیﺮﻴﺵ ] tatlı dilli.
şirk (A.) [ کﺮﺵ ] Tanrı’ya ortak koşma.
şirket (A.) [ ﺖﮐﺮﺵ ] ortaklık.
şîrmerd (F.) [ دﺮﻡﺮﻴﺵ ] yürekli, yiğit.
429