OsmanliTurkcesiSozlugu

şibh-i cezîre (A.-F.) [ ﻩﺮیﺰﺝ ﻪﺒﺵ ] yarımada.
şibh-i münharif (A.-F.) [ فﺮﺤﻨﻡ ﻪﺒﺵ ] yamuk.
şicâ’ (A.) [ عﺎﺠﺵ ] cesurlar.
şiddet (A.) [ تﺪﺵ ] 1.sertlik. 2.aşırılık, fazlalık.
şiddetle (A.-T.) kesin olarak.
şifa bahşetmek şifa vermek, iyileştirmek.
şifa bulmak iyileşmek.
şifâ’ (A.) [ ءﺎﻔﺵ ] şifa,iyileşme.
şifâbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑﺎﻔﺵ ] şifa verme, iyileştirme.
şifâbahş olmak şifa vermek, iyileştirmek.
şifâhane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧﺎﻔﺵ ] hastane.
şifâhen (A.) [ ﺎهﺎﻔﺵ ] sözlü olarak.
şifâhî (A.) [ ﯽهﺎﻔﺵ ] sözlü olarak.
şifakâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎﻔﺵ ] şifa veren, iyileştiren.
şifânâpezîr (A.-F.) [ ﺮیﺬﭘﺎﻥﺎﻔﺵ ] iyileşmez, onulmaz, şifa bulmaz.
şifâresân (A.-F.) [ نﺎﺱرﺎﻔﺵ ] şifa veren, iyileştiren.
şifâyâb (A.-F.) [ بﺎیﺎﻔﺵ ] şifa bulan.
şifâyâb olmak şifa bulmak, iyileşmek.
şîfte (F.) [ ﻪﺘﻔﻴﺵ ] delicesine aşık.
şîftedil (F.) [ لد ﻪﺘﻔﻴﺵ ] gönlünü kaptırmış, delicesine aşık.
şihâb (A.) [ بﺎﻬﺵ ] 1.akan yıldız, kayan yıldız. 2.kıvılcım.
şîhe (F.) [ ﻪﻬﻴﺵ ] kişneme.
şîî (A.) [ ﯽﻌﻴﺵ ] şiî, şîa mezhebine mensup.
427