OsmanliTurkcesiSozlugu

şelgam (F.) [ ﻢﻐﻠﺵ ] şalgam.
şellâle (A.) [ ﻪﻝﻼﺵ ] çağlayan, şelale.
şelvâr (F.) [ راﻮﻠﺵ ] 1.pantolon. 2.şalvar.
şelvârbend (F.) [ ﺪﻨﺑراﻮﻠﺵ ] uçkur.
şem’ (A.) [ ﻊﻤﺵ ] 1.mum. 2.balmumu.
şem’dan (A.-F.) [ ناﺪﻌﻤﺵ ] mumluk, şamdan.
şemâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻤﺵ ] huylar, tavırlar.
şemâte (A.) [ ﻪﻃﺎﻤﺵ ] şamata.
şemîm (A.) [ ﻢﻴﻤﺵ ] 1.güzel koku. 2.güzel kokulu.
şemme (A.) [ ﻪﻤﺵ ] çok az.
şems (A.) [ ﺲﻤﺵ ] güneş.
şemsî (A.) [ ﯽﺴﻤﺵ ] 1.güneşle ilgili. 2.güneş takvimi.
şemsiye (A.) [ ﻪﻴﺴﻤﺵ ] 1.güneşlik. 2.şemsiye.
şemşîr (F.) [ ﺮﻴﺸﻤﺵ ] kılıç.
şenâat (A.) [ ﺖﻋﺎﻨﺵ ] kötülük.
şenbe (F.) [ ﻪﺒﻨﺵ ] cumartesi.
şenî’ (A.) [ ﻊﻴﻨﺵ ] kötü, çirkin.
şer (A.) [ ﺮﺵ ] kötülük.
şer’ (A.) [ عﺮﺵ ] din kuralları.
şer’an (A.) [ ﺎﻋﺮﺵ ] şer’î olarak, şeriat hükümlerine göre.
şer’î (A.) [ ﯽﻋﺮﺵ ] şeriat ile ilgili, şeriata uyan.
şer’iye (A.) [ ﻪﻴﻋﺮﺵ ] şeriat ile ilgili, şeriata uyan.
şerâbhâr (A.-F.) [ راﻮﺨﺑاﺮﺵ ] şarap içen.
423