OsmanliTurkcesiSozlugu

şehryârî (F.) [ یرﺎیﺮﻬﺵ ] hükümdarlık, şahlık.
şehsüvar (F.) [ راﻮﺴﻬﺵ ] binici, usta binici.
şehvânî (A.) [ ﯽﻥاﻮﻬﺵ ] 1.şehvetle ilgili. 2.şehvet düşkünü.
şehvât (A.) [ تاﻮﻬﺵ ] şehvetler.
şehvet (A.) [ تﻮﻬﺵ ] 1.aşırı cinsel istek. 2.aşırı istek.
şehvetengîz (A.-F.) [ ﺰﻴﮕﻥا تﻮﻬﺵ ] şehvet verici.
şehvetperest (A.-F.) [ ﺖﺱﺮﭘ تﻮﻬﺵ ] şehvet düşkünü.
şehzâde (F.) [ ﻩداﺰﻬﺵ ] şah çocuğu, şehzade.
şehzâdegân (F.) [ نﺎﮔداﺰﻬﺵ ] şehzadeler.
şekâvet (A.) [ توﺎﻘﺵ ] haydutluk.
şeker (F.) [ ﺮﮑﺵ ] şeker.
şekerâb (F.) [ باﺮﮑﺵ ] tatsızlık, kırgınlık.
şekerhand (F.) [ ﺪﻨﺧﺮﮑﺵ ] tatlı gülüş, sevgilinin tatlı gülüşü.
şekerleb (F.) [ ﺐﻝﺮﮑﺵ ] 1.tatlı dudaklı. 2.şirin sözlü.
şekîbâ (F.) [ ﺎﺒﻴﮑﺵ ] sabırlı.
şekk (A.) [ ﮏﺵ ] kuşku, şüphe.
şekl (A.) [ ﻞﮑﺵ ] 1.şekil. 2.tür. 3.resim, çizim, kroki.
şeklen (A.) [ ﻼﮑﺵ ] şekilce.
şeklî (A.) [ ﯽﻠﮑﺵ ] şekle dayanan, biçimsel.
şekvâ (A.) [ اﻮﮑﺵ ] şikayet, sızlanma.
şekvâ etmek şikayet etmek.
şekvâ eylemek şikayet etmek, sızlanmak.
şekvâlanmak sızlanmak, şikayetçi olmak.
422