OsmanliTurkcesiSozlugu

şehâ (F.) [ ﺎﻬﺵ ] ey şah.
şehâdet (A.) [ تدﺎﻬﺵ ] 1.tanıklık. 2.şehitlik.
şehâdetnâme (A.-F.) [ ﻪﻡﺎﻥ تدﺎﻬﺵ ] diploma, mezuniyet belgesi.
şehâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﻬﺵ ] yiğitlik.
şehbâl (F.) [ لﺎﺒﻬﺵ ] kanattaki en uzun tüy.
şehbender (F.) [ رﺪﻨﺒﻬﺵ ] konsolos.
şehbenderhâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺧ رﺪﻨﺒﻬﺵ ] konsolosluk.
şehd (A.) [ ﺪﻬﺵ ] bal.
şehenşâh (F.) [ ﻩﺎﺸﻨﻬﺵ ] büyük şah, şahlar şahı.
şehevât (A.) [ تاﻮﻬﺵ ] şehvetler.
şehîd (A.) [ ﺪﻴﻬﺵ ] şehit.
şehîr (A.) [ ﺮﻴ ﻬﺵ ] ünlü, meşhur.
şehlâ (A.) [ ﻼﻬﺵ ] 1.hafif şaşı. 2.ela gözlü.
şehnişin (F.) [ ﻦﻴﺸﻨﻬﺵ ] cumba.
şehper (F.) [ ﺮﭙﻬﺵ ] kuş kanadındaki en uzun tüy.
şehr (A.) [ ﺮﻬﺵ ] ay.
şehr (Pehlevî>F.) [ ﺮﻬﺵ ] kent, şehir.
şehrâşûb (F.) [ بﻮﺵﺁ ﺮﻬﺵ ] şehir karıştıran.
şehremâneti (F.-A.-T.) 1.belediye. 2.belediye başkanlığı.
şehremini (F.-A.-T.) belediye başkanı.
şehrî (F.) [ یﺮﻬﺵ ] şehirli, kentli.
şehristan (F.) [ نﺎﺘﺱﺮﻬﺵ ] kent, büyük şehir.
şehryâr (F.) [ رﺎیﺮﻬﺵ ] hükümdar, şah.
421