OsmanliTurkcesiSozlugu

şebîh (A.) [ ﻪﻴﺒﺵ ] benzer, benzeyen.
şebîhûn (F.) [ نﻮﺨﻴﺒﺵ ] gece baskını.
şebistan (F.) [ نﺎﺘﺴﺒﺵ ] 1.yatak odası. 2.harem dairesi.
şebnem (F.) [ ﻢﻨﺒﺵ ] çiy.
şebpere (F.) [ ﻩﺮﭘ ﺐﺵ ] yarasa.
şebreng (F.) [ ﮓﻥر ﺐﺵ ] 1.siyah. 2.gece rengi.
şebtâb (F.) [ بﺎﺘﺒﺵ ] ateş böceği.
şeburûz (F.) [ زور و ﺐ ﺵ ] gece gündüz.
şebzindedâr (F.) [ راد ﻩﺪﻥز ﺐﺵ ] geceleri ibadet eden.
şecâat (A.) [ ﺖﻋﺎﺠﺵ ] cesaret, yiğitlik.
şecer (A.) [ ﺮﺠﺵ ] ağaç.
şecere (A.) [ ﻩﺮﺠﺵ ] soyağacı.
şecî (A.) [ ﻊﻴﺠﺵ ] cesur, yiğit.
şedîd (A.) [ ﺪیﺪﺵ ] şiddetli.
şefâat (A.) [ ﺖﻋﺎﻔﺵ ] af için aracılık etme.
şefafet (A.) [ ﺖﻓﺎﻔﺵ ] saydamlık.
şefakat (A.) [ ﺖﻘﻔﺵ ] şefkat.
şeffaf (A.) [ فﺎﻔﺵ ] saydam.
şefî’ (A.) [ ﻊﻴﻔﺵ ] şefaatçi, şefaat eden.
şefik (A.) [ ﻖﻴﻔﺵ ] müşfik, şefkatli.
şeftâlû (F.) [ ﻮﻝﺎﺘﻔﺵ ] şeftali.
şegal (F.) [ لﺎﻐﺵ ] çakal.
şeh (F.) [ ﻪﺵ ] şah, padişah.
420