OsmanliTurkcesiSozlugu

ahşâyiş (F.) [ﺶیﺎﺸﺨﺑ] 1.bağışlama. 2.bağış, ihsan.
bahşiş (F.) [ﺶﺸﺨﺑ] 1.bağış. 2.bahşiş.
baht (F.) [ﺖﺨﺑ] talih.
bahtiyârî (F.) [یرﺎﻴﺘﺨﺑ] bahtiyarlık.
bâhûr (A.) [رﻮﺧﺎﺑ] aşırı sıcak.
bâhusus (F.-A.) [صﻮﺼﺧﺎﺑ] hele hele, özellikle.
baîd (A.) [ﺪﻴﻌﺑ] uzak.
bâis (A.) [ﺚﻋﺎﺑ] yol açan, sebep olan.
bâis olmak yol açmak, sebep olmak.
bâjurnal (F.-Fr.) [لﺎﻥروژﺎﺑ] tutanak ile.
bâk (F.) [کﺎﺑ] korku.
bakâyâ (A.) [ﺎیﺎﻘﺑ] geriye kalanlar.
bakıyye (A.) [ﻪﻴﻘﺑ] geriye kalan, bakiye.
bâkî (A.) [ﯽﻗﺎﺑ] 1.kalıcı, ölümsüz. 2.artan, geri kalan.
bâkir (A.) [ﺮﮐﺎﺑ] el sürülmemiş.
bâkire (A.) [ﻩﺮﮐﺎﺑ] kızoğlan kız.
bâl (F.) [لﺎﺑ] kanat.
bâlâ (F.) [ﻻﺎﺑ] 1.yukarı, üst. 2.boy.
bâlâbülend (F.) [ﺪﻨﻠﺑﻻﺎﺑ] uzun boylu.
bâlâhâne (F.) [ﻪﻥﺎﺧﻻﺎﺑ] tavan arası, çatı.
bâlâpervaz (F.) [زاوﺮﭘﻻﺎﺑ] yükseklerden uçan.
bâliğ (A.) [ﻎﻝﺎﺑ] 1.erişkin. 2.tutan, varan.
bâliğ olmak 1.erişkin olmak. 2.tutmak, ulaşmak, varmak
42