OsmanliTurkcesiSozlugu

şâyeste (F.) [ ﻪﺘﺴیﺎﺵ ] yaraşır, layık.
şâyestegî (F.) [ ﯽﮕﺘﺴیﺎﺵ ] yaraşma.
şâygân (F.) [ نﺎﮕیﺎﺵ ] yaraşır, yakışık alır.
şâyi’ (A.) [ ﻊیﺎﺵ ] yayılmış.
şâyia (A.) [ ﻪﻌیﺎﺵ ] söylenti.
şâz (A.) [ ذﺎﺵ ] kural dışı.
şe’n (A.) [ نﺄﺵ ] iş.
şe’niyet (A.) [ ﺖﻴﻥﺄﺵ ] gerçeklik, realite.
şeâmet (A.) [ ﺖﻡﺂﺵ ] uğursuzluk.
şeb (F.) [ ﺐﺵ ] gece.
şeb -i arûs [ سوﺮﻋ ﺐﺵ ] 1.düğün gecesi. 2.Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî’nin
ölüm gecesi.
şeb -i yeldâ [ اﺪﻠی ﺐﺵ ] yılın en uzun gecesi.
şebâb (A.) [ بﺎﺒﺵ ] gençlik.
şebâhet (A.) [ ﺖهﺎﺒﺵ ] benzerlik.
şebân (F.) [ نﺎﺒﺵ ] geceler.
şebangâh (F.) [ ﻩﺎﮕﻥﺎﺒﺵ ] geceleyin, gece vakti.
şebâviz (F.) [ ﺰیوﺎﺒﺵ ] ishak kuşu.
şebbûy (F.) [ یﻮﺑ ﺐﺵ ] şebboy.
şebefrûz (F.) [ زوﺮﻓا ﺐﺵ ] geceyi aydınlatan.
şebeke (A.) [ ﻪﮑﺒﺵ ] 1.ağ. 2.balık ağı. 3.dokular.
şebgerd (F.) [ دﺮﮕﺒﺵ ] bekçi.
şebgîr (F.) [ ﺮﻴﮕﺒﺵ ] geceleri uyuyamayan, uykusuzluk çeken. 2.sabah.
419