OsmanliTurkcesiSozlugu

sulhen (A.) [ ﺎﺤﻠﺹ ] barış yoluyla.
sulta (A.) [ ﻪﻄﻠﺱ ] baskı.
sultân (A.) [ نﺎﻄﻠﺱ ] 1.hükümdar. 2.hükümdar eşi ve kız çocuğu. 3.sevgili.
sun’ (A.) [ ﻊﻨﺹ ] 1.yapma. 2.yaratma. 3.güç.
sun’î (A.) [ ﯽﻌﻨﺹ ] yapay.
sunûf (A.) [ فﻮﻨﺹ ] sınıflar.
sûr (A.) [ رﻮﺱ ] hisar.
sûr (A.) [ رﻮﺹ ] 1.boru. 2.kıyamette üflenecek boru.
sûr (F.) [ رﻮﺱ ] 1.düğün. 2.şenlik.
sûrâh (F.) [ خارﻮﺱ ] delik.
surahî (A.) [ ﯽﺣاﺮﺹ ] sürahi.
sûret (A.) [ ترﻮﺹ ] 1.yüz. 2.çare. 3.biçim. 4.tarz.
sûretâ (A.) [ ﺎﺕرﻮﺹ ] görünüşte.
sûretger (A.-F.) [ ﺮﮕﺕرﻮﺹ ] ressam.
sûrnâ (F.) [ ﺎﻥرﻮﺱ ] zurna.
surre (A.) [ ﻩﺮﺹ ] 1.para kesesi. 2.hükümdar tarafından Mekke’ye gönderilen
paralar ve armağanlar.
sûsen (F.) [ ﻦﺱﻮﺱ ] susam.
sûsmâr (F.) [ رﺎﻤﺱﻮﺱ ] kertenkele.
sutûh (A.) [ حﻮﻄﺱ ] yüzeyler, satıhlar.
sutûr (A.) [ رﻮﻄﺱ ] satırlar.
suver (A.) [ رﻮﺹ ] 1.yüzler. 2.çareler. 3.biçimler. 4.tarzlar.
sûy (F.) [ یﻮﺱ ] yön, taraf.
411