OsmanliTurkcesiSozlugu

sînebend (A.-F.) [ ﺪﻨﺑ ﻪﻨﻴﺱ ] sütyen.
sîneçâk (A.-F.) [ کﺎچ ﻪﻴﺱ ] göğsü parçalanmış, göğsü yaralı.
sînezen (A.-F.) [ نز ﻪﻨﻴﺱ ] göğsünü döven.
sînî (F.) [ ﯽﻨﻴﺱ ] tepsi.
sinîn (A.) [ ﻦﻴﻨﺱ ] yıllar.
sinn (A.) [ ﻦﺱ ] 1.yaş. 2.diş.
sinnen (A.) [ ﺎﻨﺱ ] yaşça.
sipâh (F.) [ ﻩﺎﭙﺱ ] 1.ordu. 2.asker.
sipâriş (F.) [ شرﺎﭙﺱ ] ısmarlama.
sipâs (F.) [ سﺎﭙﺱ ] şükür.
sipasgüzâr (F.) [ راﺰﮔ یﺎﭙﺱ ] şükreden.
sipeh (F.) [ ﻪﭙﺱ ] 1.ordu. 2.asker.
sipehsâlâr (F.) [ رﻻﺎﺱ ﻪﭙﺱ ] başkomutan.
sipihr (F.) [ ﺮﻬﭙﺱ ] gökyüzü.
sîr (F.) [ ﺮﻴﺱ ] sarmısak.
sîr (F.) [ ﺮﻴﺱ ] tok.
sirâyet (A.) [ ﺖیاﺮﺱ ] bulaşma, geçme.
sirâyet etmek geçmek, bulaşmak.
sîret (A.) [ تﺮﻴﺱ ] 1.hal ve gidiş. 2.biyografi.
sirişk (F.) [ ﮏﺵﺮﺱ ] gözyaşı.
sirişt (F.) [ ﺖﺵﺮﺱ ] yaratılış.
sirkat (A.) [ ﺖﻗﺮﺱ ] hırsızlık.
sirkat edilmek çalınmak.
407