OsmanliTurkcesiSozlugu

seyr etmek izlemek.
seyrân (A.) [ ناﺮﻴﺱ ] gezinme.
seyrangâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﻥاﺮﻴﺱ ] gezinti yeri.
seyrfilmenâm (A.) [ مﺎﻨﻤﻝا ﯽﻓ ﺮﻴﺱ ] uyurgezer.
seyrüsefer (A.) [ ﺮﻔﺱ و ﺮﻴﺱ ] trafik, gidişgeliş.
seyyâh (A.) [ حﺎﻴﺱ ] 1.gezgin. 2.turist.
seyyâhin (A.) [ ﻦﻴﺣﺎﻴﺱ ] 1.gezginler. 2.turistler.
seyyâl (A.) [ لﺎﻴﺱ ] akışkan.
seyyâle (A.) [ ﻪﻝﺎﻴﺱ ] 1.akıntı. 2.sıvı.
seyyar (A.) [ رﺎﻴﺱ ] 1.taşınabilir. 2.gezen.
seyyârât (A.) [ تارﺎﻴﺱ ] gezegenler.
seyyâre (A.) [ ﻩرﺎﻴﺱ ] gezegen.
seyyiât (A.) [ تﺎﺌﻴﺱ ] 1.günahlar. 2.kötülükler. 3.olumsuzluklar.
seyyib (A.) [ ﺐﻴﺛ ] dul kadın.
seyyibât (A.) [ تﺎﺒﻴﺛ ] dul kadınlar.
seyyibe (A.) [ ﻪﺒﻴﺛ ] dul kadın.
seyyid (A.) [ ﺪﻴﺱ ] 1.Hz. Hasan’yn soyundan gelen. 2.efendi. 3.ağa. 4.başkan.
seyyie (A.) [ ﻪﺌﻴﺱ ] 1.günah. 2.kötülük.
sezâ (F.) [ اﺰﺱ ] layık, yaraşır.
sezâvar (F.) [ راواﺰﺱ ] layık, yaraşır.
sıbt (A.) [ ﻂﺒﺱ ] torun.
sıbyân (A.) [ نﺎﻴﺒﺹ ] çocuklar.
sıddık (A.) [ ﻖیﺪﺹ ] sözünün eri.
403