OsmanliTurkcesiSozlugu

sevâb (A.) [ باﻮﺛ ] 1.sevap. 2.hayır, iyilik.
sevâbit (A.) [ ﺖﺑاﻮﺛ ] yıldızlar.
sevâd (A.) [ داﻮﺱ ] 1.karalık. 2.karalama, yazma.
sevâhil (A.) [ ﻞﺣاﻮﺱ ] kıyılar.
sevb (A.) [ بﻮﺛ ] giysi.
sevdâ (A.) [ ادﻮﺱ ] 1.kara, siyah. 2.insan yapısında bulunan dört maddeden biri.
sevdâzede (F.) [ ﻩدزادﻮﺱ ] sevdalı.
seviyye (A.) [ ﻪیﻮﺱ ] düzey.
sevk (A.) [ قﻮﺱ ] gönderme.
sevk -i tabi’î [ ﯽﻌﻴﺒﻃ قﻮﺱ ] içgüdü.
sevk etmek göndermek, yönlendirmek, götürmek.
sevkülceyş (A.) [ ﺶﻴﺠﻝا قﻮﺱ ] strateji.
sevkülceyşî (A.) [ ﯽﺸﻴﺠﻝا قﻮﺱ ] stratejik.
sevr (A.) [ رﻮﺛ ] 1.boğa. 2.öküz. 3.boğa burcu.
seyâhat (A.) [ ﺖﺣﺎﻴﺱ ] gezi.
seyelân (A.) [ نﻼﻴﺱ ] akış, akma.
seyf (A.) [ ﻒﻴﺱ ] kılıç.
seyfiyye (A.) [ ﻪﻴﻔﻴﺱ ] asker kesimi.
seyl (A.) [ ﻞﻴﺱ ] sel.
seylâb (A.-F.) [ بﻼﻴﺱ ] sel suyu.
seylâbe (A.-F.) [ ﻪﺑﻼﻴﺱ ] sel suyu.
seylhîz (A.-F.) [ ﺰﻴﺨﻠﻴﺱ ] su taşkını, taşkın.
seyr (A.) [ ﺮﻴﺱ ] 1.seyir. 2.yürüme. 3.gezi. 4.izleme.
402