OsmanliTurkcesiSozlugu

seraskerî (F.-A.) [ یﺮﮑﺴﻋﺮﺱ ] 1.başkomutanlık. 2.savunma bakanlığı, harbiye
nazırlığı.
serây (F.) [ یاﺮﺱ ] saray.
serbeser (F.) [ ﺮﺴﺑﺮﺱ ] bir baştan bir başa.
serbest (F.) [ ﺖﺴﺑﺮﺱ ] 1.özgür. 2.kayıtsız.
serbestî (F.) [ ﯽﺘﺴﺑﺮﺱ ] serbestlik.
serbesücûd (F.-A.) [ دﻮﺠﺴﺑ ﺮﺱ ] alnı secdede.
serbülend (F.) [ ﺪﻨﻠﺑﺮﺱ ] başı yüce, yücebaşlı..
serçeşme (F.) [ ﻪﻤﺸچﺮﺱ ] 1.kaynak. 2.pınarbaşı. 3.önder.
serd (A.) [ دﺮﺱ ] düzgün dile getirme.
serd (F.) [ دﺮﺱ ] 1.soğuk. 2.sert, haşin.
serd etmek dile getirmek.
serdâr (F.) [ رادﺮﺱ ] 1.önder. 2.komutan, başkomutan.
serden geçmek başından vazgeçmek, ölümü göze almak.
serefrâz (F.) [ زاﺮﻓاﺮﺱ ] 1.başı yüce. 2.başta gelen.
serencâm (F.) [ مﺎﺠﻥاﺮﺱ ] 1.son. 2.başa gelen olay.
seretân (A.) [ نﺎﻃﺮﺱ ] yengeç.
serfirâz (F.) [ زاﺮﻓﺮﺱ ] başı yüce.
serfürû (F.) [ وﺮﻓﺮﺱ ] başı önde, başı eğik, itaat eden.
serfürû etmek 1.itaat etmek. 2.başını eğmek. 3.düşünceye dalmak.
sergerdân (F.) [ نادﺮﮔﺮﺱ ] 1.avare, aylak. 2.şaşkın.
sergüzeşt (F.) [ ﺖﺵﺬﮔﺮﺱ ] macera, serüven.
serhad (F.-A.) [ ﺪﺣﺮﺱ ] sınır.
399