OsmanliTurkcesiSozlugu

seng (F.) [ ﮓﻨﺱ ] taş.
sengdil (F.) [ لد ﮓﻨﺱ ] taş yürekli, acımasız.
sengdilâne (F.) [ ﻪﻥﻻد ﮓﻨﺱ ] acımasızca.
sengîn (F.) [ ﻦﻴﮕﻨﺱ ] 1.ağır. 2.taştan.
senglâh (F.) [ خﻼﮕﻨﺱ ] taşlık arazi.
sengtıraş (F.) [ شاﺮﺕ ﮓﻨﺱ ] taş ustası.
seniyye (A.) [ ﻪﻴﻨﺱ ] ulu, yüce.
sepîd (F.) [ ﺪﻴﭙﺱ ] beyaz, ak.
sepîdedem (F.) [ مد ﻩﺪﻴﭙﺱ ] tan ağartısı.
ser (F.) [ ﺮﺱ ] 1.baş. 2.başkan. 3.uç.
serâ (A.) [ اﺮﺛ ] toprak.
serâ (F.) [ اﺮﺱ ] saray.
serâb (A.) [ باﺮﺱ ] serap.
serâğâz (F.) [ زﺎﻏﺁﺮﺱ ] başlangıç.
serâir (A.) [ ﺮﺋاﺮﺱ ] sırlar.
serâmed (F.) [ ﺪﻡﺁﺮﺱ ] ileri gelen, önde gelen.
serâmedân (F.) [ ناﺪﻡﺁ ﺮﺱ ] ileri gelenler, önde gelenler.
serâpâ (F.) [ ﺎﭘاﺮﺱ ] baştan ayağa, bir baştan bir başa, tüm.
serâperde (F.) [ ﻩدﺮﭘارﺎﺱ ] 1.saray perdesi. 2.otağ.
serâser (F.) [ ﺮﺱاﺮﺱ ] bir baştan bir başa.
serâsîme (F.) [ ﻪﻤﻴﺱاﺮﺱ ] afallamış, sersemleşmiş.
serasker (F.-A.) [ ﺮﮑﺴﻋﺮﺱ ] 1.başkomutan. 2.savunma bakanı, harbiye nazırı.
398