OsmanliTurkcesiSozlugu

sellebâf (A.-F.) [ فﺎﺑ ﻪﻠﺱ ] sepetçi.
sem (A.) [ ﻢﺱ ] zehir.
sem’ (A.) [ ﻊﻤﺱ ] 1.işitme. 2.kulak.
semâ (A.) [ ﺎﻤﺱ ] gökyüzü.
semâcet (A.) [ ﺖﺝﺎﻤﺱ ] çirkinlik.
semâhâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ عﺎﻤﺱ ] mevlevî dervişlerinin semâ ettikleri özel mekan.
semahat (A.) [ ﺖﺣﺎﻤﺱ ] iyilikseverlik.
semân (A.) [ نﺎﻤﺛ ] sekiz.
semânun (A.) [ نﻮﻥﺎﻤﺛ ] seksen.
semâvât (A.) [ تاﻮﻤﺱ ] gökler.
semâvî (A.) [ یوﺎﻤﺱ ] 1.gök ile ilgili. 2.tanrısal.
semdâr (A.-F.) [ راﺪﻤﺱ ] zehirli.
semek (A.) [ ﮏﻤﺱ ] balık.
semen (A.) [ ﻦﻤﺛ ] değer, kıymet.
semen (A.) [ ﻦﻤﺱ ] semizlik.
semen (F.) [ ﻦﻤﺱ ] yasemin.
semenber (F.) [ ﺮﺒﻨﻤﺱ ] yasemin göğüslü.
semend (F.) [ ﺪﻨﻤﺱ ] güzel ve çevik at.
semer (A.) [ ﺮﻤﺛ ] 1.meyva. 2.ürün. 3.sonuç.
semerât (A.) [ تاﺮﻤﺛ ] 1.meyvalar. 2.ürünler. 3.sonuçlar.
semere (A.) [ ﻩﺮﻤﺛ ] 1.meyva. 2.ürün. 3.sonuç.
semere vermek 1.meyva vermek. 2.sonuç vermek.
semeredâr (A.-F.) [ راد ﻩﺮﻤﺛ ] 1.meyvalı. 2.ürün veren. 3.sonuç veren.
396