OsmanliTurkcesiSozlugu

sedefî (A.) [ ﯽﻓﺪﺹ ] 1.sedefli. 2.sedef ile ilgili. 3.sedef rengi.
sedy (A.) [ یﺪﺛ ] meme.
sefâhat (A.) [ ﺖﺣﺎﻔﺱ ] sefihlik, zevk ve eğlence düşkünlüğü.
sefâin (A.) [ ﻦﺋﺎﻔﺱ ] gemiler.
sefâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﻔﺱ ] sefillik.
sefâret (A.) [ ترﺎﻔﺱ ] elçilik, büyükelçilik.
sefârethâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ ترﺎﻔﺱ ] elçilik binası, elçilik.
sefer (A.) [ ﺮﻔﺱ ] 1.yolculuk. 2.savaş. 3.kez.
seferber (A.-F.) [ ﺮ ﺑﺮﻔﺱ ] 1.savaşa gönderilmiş. 2.savaşa hazırlanmış.
seferberlik (A.-F.-T.) savaşa hazırlanma hali, savaş hali.
seferî (A.) [ یﺮﻔﺱ ] 1.yolcu. 2.savaş ile ilgili.
seffâh (A.) [ حﺎﻔﺱ ] 1.kandökücü. 2.cömert.
seffâk (A.) [ کﺎﻔﺱ ] kandökücü.
sefîd (F.) [ ﺪﻴﻔﺱ ] beyaz, ak.
sefih (A.) [ ﻪﻴﻔﺱ ] zevk ve eğlence düşkünü.
sefil (A.) [ ﻞﻴﻔﺱ ] 1.aşağılık. 2.yoksul.
sefile (A.) [ ﻪﻠﻴﻔﺱ ] 1.aşağılık kadın. 2.yoksul kadın. 3.orospu.
sefîne (A.) [ ﻪﻨﻴﻔﺱ ] 1.gemi. 2.şiir mecmuası.
sefir (A.) [ ﺮﻴﻔﺱ ] elçi.
sefirikebir (A.-F.) [ ﺮﻴﺒﮐﺮﻴﻔﺱ ] büyükelçi.
seg (F.) [ ﮓﺱ ] köpek.
segâbi (F.) [ ﯽﺑﺁ ﮓﺱ ] kunduz.
sehâ (A.) [ ﺎﺨﺱ ] cömertlik, eliaçıklık.
393