OsmanliTurkcesiSozlugu

sâyis (A.) [ ﺲیﺎﺱ ] seyis.
saykal (A.) [ ﻞﻘﻴﺹ ] cila.
saykalkâr (A.-F.) [ راﺪﻠﻘﻴﺹ ] yaldızcı.
sayyad (A.) [ دﺎﻴﺹ ] avcı.
saz (F.) [ زﺎﺱ ] enstrüman, saz.
se (F.) [ ﻪﺱ ] üç.
seb’ (A.) [ ﻊﺒﺱ ] yedi.
seb’in (A.) [ ﻦﻴﻌﺒﺱ ] yetmiş.
seb’ûn (A.) [ نﻮﻌﺒﺱ ] yetmiş.
sebak (A.) [ ﻖﺒﺱ ] ders.
sebât (A.) [ تﺎﺒﺛ ] yerinden kımıldamama, kararından vazgeçmeme.
sebâtkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﺕﺎﺒﺛ ] sebat eden.
sebâyidü (F.) [ ود ﺎﺑ ﻪﺱ ] üç ve iki.
sebbâbe (A.) [ ﻪﺑﺎﺒﺱ ] işaret parmağı, şehadet parmağı.
sebeb (A.) [ ﺐﺒﺱ ] sebep, neden.
sebebiyet (A.) [ ﺖﻴﺒﺒﺱ ] sebep olma.
sebebiyet vermek sebep olmak.
sebed (A.) [ ﺪﺒﺱ ] sepet.
sebîke (A.) [ ﻪﮑﻴﺒﺱ ] külçe.
sebil (A.) [ ﻞﻴﺒﺱ ] 1.yol. 2.su dağıtım yeri, sebil.
sebk (A.) [ ﮏﺒﺱ ] üslup.
sebkat (A.) [ ﺖﻘﺒﺱ ] geçme.
seblâ (A.) [ ﻼﺒﺱ ] uzun kirpikli göz.
391