OsmanliTurkcesiSozlugu

â (F.) [ﺎﺑ] 1.ile. 2.sahip.
ba’de (A.) [ﺪﻌﺑ] sonra.
ba’dehu (A.) [ﻩﺪﻌﺑ] daha sonra, ondan sonra.
ba’delmîlâd (A.) [ دﻼﻴﻤﻝا ﺪﻌﺑ]
milattan sonra, İsa’dan sonra.
ba’demâ (A.) [ﺎﻡﺪﻌﺑ] bundan böyle.
ba’dezin (A.-F.) [ﻦیازاﺪﻌﺑ] bundan sonra, bundan böyle.
ba’s (A.) [ﺚﻌﺑ] diriliş.
ba’süba’delmevt (A.) [تﻮﻤﻝا ﺪﻌﺑ ﺚﻌﺑ] ölümden sonra diriliş.
ba’zan (A.) [ﺎﻀﻌﺑ] bazen, kimi zaman.
bâb (A.) [بﺎﺑ] 1.kapı. 2.konu. 3.bölüm.
bâbâ (F.) [ﺎﺑﺎﺑ] 1.baba. 2.ata.
bâbâyâne (F.) [ﻪﻥﺎیﺎﺑﺎﺑ] babaca, babacan.
bâbûne (F.) [ﻪﻥﻮﺑﺎﺑ] babuna, papatya.
bâc (F.) [جﺎﺑ] 1.haraç. 2.vergi. 3.gümrük vergisi.
bâcgîr (F.) [ﺮﻴﮕﺝﺎﺑ] vergi memuru.
bâd (F.) [دﺎﺑ] 1.rüzgar, yel. 2.defa, kez. 3.yük. 4.olsun.
bâdâm (F.) [مادﺎﺑ] badem.
bâdbân (F.) [نﺎﺑدﺎﺑ] yelken.
B
39