OsmanliTurkcesiSozlugu

sâfî (A.) [ ﯽﻓﺎﺹ ] temiz, arı, halis.
sâfil (A.) [ ﻞﻓﺎﺱ ] aşağı, aşağıda.
safîr (A.) [ ﺮﻴﻔﺹ ] ıslık.
safra (A.) [ ﻩﺮﻔﺹ ] 1.öd. 2.sarı.
safsâf (A.) [ فﺎﺼﻔﺹ ] söğüt.
safsata (A.) [ ﻪﻄﺴﻔﺱ ] doğru olmadığı halde doğru gibi gösterilen düşünce veya
söz.
safşikâf (A.-F.) [ فﺎﮑﺵ ﻒﺹ ] düşman saflarını yaran savaşçı.
safşiken (A.-F.) [ ﻦﮑﺵ فﺎﺹ ] düşman saflarını yaran savaşçı.
safvet (A.) [ تﻮﻔﺹ ] saflık, temizlik, arılık.
sâgar (A.) [ ﺮﻏﺎﺱ ] kadeh, içki kadehi.
sagîr (A.) [ ﺮﻴﻐﺹ ] 1.küçük. 2.küçük çocuk.
sağr (A.) [ ﺮﻐﺛ ] sınır, hudut.
sahâ (A.) [ ﻪﺧﺎﺱ ] cömertlik, eliaçıklık.
sâha (A.) [ ﻪﺣﺎﺱ ] alan.
sahâbe (A.) [ ﻪﺑﺎﺤﺹ ] Hz. Muhammed’in sohbetlerine katılan müslüman.
sahâbî (A.) [ ﯽﺑﺎﺤﺹ ] Hz. Muhammed’in sohbetlerini katılan müslüman.
sahâif (A.) [ ﻒﺋﺎﺤﺹ ] sayfalar.
sahâkâr bk. sehâkâr.
sahâra (A.) [ یرﺎﺤﺹ ] 1.çöller. 2.kırlar.
sahâvet bk. sehâvet.
sahbâ (A.) [ ﺎﺒﻬﺹ ] şarap.
sahhaf (A.) [ فﺎﺤﺹ ] kitapçı.
385