OsmanliTurkcesiSozlugu

sâ’î (A.) [ ﯽﻋﺎﺱ ] çalışan, gayret eden.
sâ’î olmak çalışmak, gayret etmek.
sa’leb (A.) [ ﺐﻠﻌﺛ ] tilki.
sa’y (A.) [ ﯽﻌﺱ ] çalışma, çaba gösterme.
saâdet (A.) [ تدﺎﻌﺱ ] mutluluk.
saâdetbahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ تدﺎﻌﺱ ] mutluluk veren.
saâdetmend (A.-F.) [ ﺪﻨﻤﺕدﺎﻌﺱ ] mutlu, bahtiyar.
sabâ (A.) [ ﺎﺒﺹ ] 1.meltem, gündoğusunden esen yel. 2.sabâ makamı.
sabâvet (A.) [ توﺎﺒﺹ ] çocukluk.
sâbık (A.) [ ﻖﺑﺎﺱ ] 1.eski. 2.bir önceki.
sâbıka (A.) [ ﻪﻘﺑﺎﺱ ] 1.geçmişte kalan suç. 2.bir insanın geçmişteki hali.
sâbıküzzikr (A.) [ ﺮﮐﺬﻝا ﻖﺑﺎﺱ ] anılan, zikredilen.
sabır (A.) [ ﺮﺒﺹ ] dayanma, kendini tutma.
sabî (A.) [ ﯽﺒﺹ ] 1.bebek. 2.küçük çocuk.
sâbi’ (A.) [ ﻊﺑﺎﺱ ] yedinci.
sâbi’an (A.) [ ﺎﻌﺑﺎﺱ ] yedincisi, yedinci olarak.
sâbi’î (A.) [ ﯽﺌﺑﺎﺹ ] yıldıza tapan.
sâbir (A.) [ ﺮﺑﺎﺹ ] sabırlı.
sâbit (A.) [ ﺖﺑﺎﺛ ] 1.kanıtlanmış. 2.yerinde duran.
sabr (A.) [ ﺮﺒﺹ ] sabır.
S
382