OsmanliTurkcesiSozlugu

îş (F.) [ ﺶیر ] 1.yara. 2.sakal. 3.kök.
rîşe (F.) [ ﻪﺸیر ] kök, saçaklı kök.
rîşhand (F.) [ ﺪﻨﺨﺸیر ] bıyık altından gülüş.
rişvet (A.) [ تﻮﺵر ] rüşvet.
rivâyât (A.) [ تﺎیاور ] rivayetler, söylentiler.
rivâyet (A.) [ ﺖیاور ] 1.nakletme, hikaye etme. 2.söylenti.
riyâ (A.) [ ﺎیر ] ikiyüzlü.
riyâkâr (A.-F.) [ رﺎﮐﺎیر ] ikiyüzlü.
riyâkârâne (A.-F.) [ ﻪﻥارﺎﮐﺎیر ] ikiyüzlüce.
riyakarlık (A.-F.-T.) ikiyüzlülük.
riyâset (A.) [ ﺖﺱﺎیر ] başkanlık.
riyâset etmek başkanlık yapmak.
riyâz (A.) [ ضﺎیر ] bahçeler.
riyâzet (A.) [ ﺖﺽﺎیر ] nefsinin isteklerine boyun eğmeden yaşama.
riyâzî (A.) [ ﯽﺽﺎیر ] 1.matematikçi. 2.matematiksel.
riyâziyat (A.) [ تﺎﻴﺽﺎیر ] matematik.
riyâziyatçı (A.-T.) matematikçi.
riyâziyyûn (A.) [ نﻮﻴﺽﺎ یر ] matematikçiler.
rû (F.) [ ور ] yüz.
rub’ (A.) [ ﻊﺑر ] çeyrek, dörtte bir.
rûbah (F.) [ ﻩﺎﺑور ] tilki.
rubaiyat (A.) [ تﺎﻴﻋﺎﺑر ] rubailer.
rûbeh (F.) [ ﻪﺑور ] tilki.
379