OsmanliTurkcesiSozlugu

emîde (F.) [ ﻩﺪﻴﻡر ] ürkmüş.
remiz (A.) [ ﺰﻡر ] 1.sembol, işaret, rumuz.
reml (A.) [ ﻞﻡر ] 1.kum. 2.remil, falcılık.
remmal (A.) [ لﺎﻡر ] falcı.
remz (A.) [ ﺰﻡر ] 1.sembol, işaret. 2.imalı konuşma.
renc (F.) [ ﺞﻥر ] sıkıntı, zahmet, meşakkat.
rencber (F.) [ ﺮﺒﺠﻥر ] 1.sıkıntı çeken. 2.amele, yrgat.
rencîde (F.) [ ﻩﺪید ﺞﻥر ] incinmiş.
rencîde etmek incitmek.
rencîde olmak incinmek.
rencûr (F.) [ رﻮﺠﻥر ] hasta.
reng (F.) [ ﮓﻥر ] renk.
rengâreng (F.) [ ﮓﻥرﺎﮕﻥر ] renkli, renk renk.
rengin (F.) [ ﻦﻴﮕﻥر ] 1.renkli. 2.hoş, havalı.
resâ (F.) [ ﺎﺱر ] olgun.
resâil (A.) [ ﻞﺋﺎﺱر ] 1.risaleler. 2.dergiler.
resm (A.) [ ﻢﺱر ] 1.resim. 2.çizme. 3.fotoğraf. 4.tören. 5.usül. 6.vergi.
resm -i geçit geçit töreni.
resm-i küşâd [ دﺎﺸﮐ ﻢﺱر ] açılış töreni.
resmen (A.) [ ﺎﻤﺱر ] 1.resmî olarak.. 2.kesinlikle.
resmiyet bk. resmiyyet.
resmiyete dökmek resmîleştirmek, resmîlik kazandırmak.
resmiyyet (A.) [ ﺖﻴﻤﺱر ] resmîlik.
376