OsmanliTurkcesiSozlugu

âz (F.) [ زار ] sır.
râzık (A.) [ قزار ] rızık veren Tanrı.
râzi (A.) [ ﯽﺽار ] rıza gösteren.
re’fet (A.) [ ﺖﻓأر ] esirgeme.
re’s (A.) [ سأر ] 1.baş. 2.başkan.
re’sen (A.) [ ﺎﺱأر ] doğrudan doğruya, danışmaksızın.
re’sülmal (A.) [ لﺎﻤﻝا سأر ] sermaye, anapara, kapital.
re’y (A.) [ یأر ] görüş.
reâya (A.) [ ﺎیﺎﻋر ] halk.
rebî’ (A.) [ ﻊﻴﺑر ] bahar.
recâ (A.) [ ﺎﺝر ] 1.ümit. 2.rica.
recm (A.) [ ﻢﺝر ] taşlama, taşa tutma.
recm edilmek taşlanarak öldürülmek.
recül (A.) [ ﻞﺝر ] erkek.
recül-i siyasî [ ﯽﺱﺎﻴﺱ ﻞﺝر ] politikacı.
recüliyyet (A.) [ ﺖﻴﻠﺝر ] erkeklik.
redd (A.) [ در ] 1.geri çevirme. 2.inkar etme.
redd ü cerh etmek reddedip çürütmek.
ref’ (A.) [ ﻊﻓر ] 1.kaldırma. 2.giderme. 3.yüceltme.
refâh (A.) [ ﻩﺎﻓر ] bolluk.
refâkat (A.) [ ﺖﻗﺎﻓر ] eşlik.
refâkat etmek eşlik etmek.
refakatinde eşliğinde, beraberinde.
374