OsmanliTurkcesiSozlugu

aiyyet (A.) [ ﺖﻴﻋر ] halk, hükümdar tebası.
râkım (A.) [ ﻢﻗار ] 1.yazan. 2.deniz seviyesinden yükseklik.
rakîb (A.) [ ﺐﻴﻗر ] rakip.
râkib (A.) [ ﺐﮐار ] 1.binen. 2.binici.
râkib olmak binmek.
râkiben (A.) [ ﺎﺒﮐار ] binerek.
râkid (A.) [ ﺪﮐار ] durgun.
rakik (A.) [ ﻖﻴﻗر ] 1.ince. 2.hassas. 3.köle.
rakkas (A.) [ صﺎﻗر ] 1.dansçı. 2.sarkaç.
rakkase (A.) [ ﻪﺹﺎﻗر ] dansöz, çengi.
raks (A.) [ ﺺﻗر ] dans.
raks etmek dans etmek.
râm (F.) [ مار ] itaat eden, boyun eğen.
râm etmek boyun eğdirmek, itaat ettirmek.
râm olmak boyun eğmek, itaat etmek.
ramak (A.) [ ﻖﻡر ] 1.çok az. 2.son nefeslik hayat.
ramak kalmak çok az bir şey kalmak.
ramazaniye (A.) [ ﻪﻴﻥﺎﻀﻡر ] ramazan kasidesi.
raptetmek (A.-T.) bağlamak, tutturmak, ilişkilendirmek.
rasad (A.) [ ﺪﺹر ] 1.gözlem. 2.gözetleme.
rasad edilmek gözlemlenmek.
rasad etmek 1.gözlem yapmak. 2.gözetlemek.
rasadhane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧﺪﺹر ] gözlemevi.
372