OsmanliTurkcesiSozlugu

piyâde (F.) [ ﻩدﺎﻴﭘ ] 1.yaya, yürüyen. 2.askerlikte piyade sınıfy. 3.satranç
taşlarından paytak.
piyâle (F.) [ ﻪﻝﺎﻴﭘ ] 1.kadeh. 2.şarap kadehi.
post (F.) [ ﺖﺴﭘ ] 1.hayvan derisi. 2.post. 3.makam.
postîn (F.) [ ﻦﻴﺘﺴﭘ ] kürk.
postnişin (F.) [ ﻦ ﻴﺸﻥ ﺖﺴﭘ ] 1.postta oturan. 2.pîre vekaletle postta oturan, tekke
şeyhi.
pûd (F.) [ دﻮﭘ ] argaç, dokumada enine dokunulan ip.
puhte (F.) [ ﻪﺘﺨﭘ ] pişmiş, pişkin, olgun.
pul (F.) [ لﻮﭘ ] para.
pûlâd (F.) [ دﻻﻮﭘ ] çelik, polat.
pulat (F.) [ دﻻﻮﭘ ] çelik, polat.
pur (F.) [ ﺮﭘ ] dolu.
pûr (F.) [ رﻮﭘ ] oğul.
pûş (F.) [ شﻮﭘ ] giyen, örten.
pûşîde (F.) [ ﻩﺪﻴﺵﻮﭘ ] 1.örtülü. 2.gizli. 3.kapalı. 4.örtü.
pûte (F.) [ ﻪﺕﻮﭘ ] pota.
pûyân (F.) [ نﺎیﻮﭘ ] 1.koşan, hızla giden. 2.geçip giden.
pûyân olmak geçip gitmek.
pûziş (F.) [ شزﻮﭘ ] özür.
pür (F.) [ ﺮﭘ ] dolu.
pürhûn (F.) [ نﻮﺧﺮﭘ ] kan dolu, kanlı.
pürsükût (F.-A.) [ تﻮﮑﺱﺮﭘ ] derin sessizlik içinde.
pürz (F.) [ زﺮﭘ ] hav, kumaş havı.
368