OsmanliTurkcesiSozlugu

peykân (F.) [ نﺎﮑﻴﭘ ] temren.
peyke (F.) [ ﻪﮑﻴﭘ ] sedir, kanepe.
peyker (F.) [ ﺮﮑﻴﭘ ] yüz.
peymâ (F.) [ ﺎﻤﻴﭘ ] yol alan, kateden, ölçen.
peymâne (F.) [ ﻪﻥﺎﻤﻴﭘ ] kadeh.
pîl (F.) [ ﻞﻴﭘ ] fil.
pinhan (F.) [ نﺎﻬﻨﭘ ] gizli, saklı.
pîr (F.) [ ﺮﻴﭘ ] 1.yaşlı. 2.tarikat kurucusu.
pîrahen (F.) [ ﻦهاﺮﻴﭘ ] gömlek, mintan.
pîrâye (F.) [ ﻪیاﺮﻴﭘ ] süs.
pîrezen (F.) [ نز ﻩﺮﻴﭘ ] yaşlı kadın.
pistan (F.) [ نﺎﺘﺴﭘ ] meme.
piste (F.) [ ﻪﺘﺴﭘ ] fıstık.
pîş (F.) [ ﺶﻴﭘ ] 1.ön. 2.yan. 3.huzur. 4.önce.
pîşânî (F.) [ ﯽﻥﺎﺸﻴﭘ ] alın.
pîşdar (F.) [ راﺪﺸﻴﭘ ] öncü.
pîşe (F.) [ ﻪﺸﻴﭘ ] 1.meslek. 2.sanat. 3.huy.
pîşekâr (F.) [ رﺎﮐ ﻪﺸﻴﭘ ] 1.sanatçı. 2.meslek sahibi. 3.ortaoyununda oyunu
başlatan sanatçı.
pîşgâh (F.) [ ﻩﺎﮕﺸﻴﭘ ] 1.ön. 2.huzur.
pîşgîr (F.) [ ﺮﻴﮕﺸﻴﭘ ] peşkir.
pîşîn (F.) [ ﻦﻴﺸﻴﭘ ] peşin.
pîşva (F.) [ اﻮﺸﻴﭘ ] önder, lider.
367