OsmanliTurkcesiSozlugu

penâhî (F.) [ ﯽهﺎﻨﭘ ] sığınma.
penbe (F.) [ ﯽهﺎ ﻨﭘ ] 1.pamuk. 2.pembe.
penc (F.) [ ﺞﻨﭘ ] beş.
pence (F.) [ ﻪﺠﻨﭘ ] pençe.
pencidü bk. pencüdü.
pencise bk. pencüse.
penciyek bk. pencüyek.
pencüdü (F.) [ ود و ﺞﻨﭘ ] beş ve iki.
pencüse (F.) [ ﻪﺱ و ﺞﻨﭘ ] beş ve üç.
pencüyek (F.) [ ﮏی و ﺞﻨﭘ ] beş ve bir.
pençe (F.) [ ﻪﺠﻨﭘ ] pençe.
pend (F.) [ ﺪﻨﭘ ] öğüt.
pendname (F.) [ ﻪﻡﺎﻥﺪﻨﭘ ] öğüt kitabı.
penîr (F.) [ ﺮﻴﻨﭘ ] peynir.
per (F.) [ ﺮﭘ ] 1.kanat. 2.kuşların iri tüyü, yelek.
perakende (F.) [ ﻩﺪﻨﮐاﺮﭘ ] 1.dağınık. 2.toptan olmayan.
perçem (F.) [ ﻢچﺮﭘ ] 1.kakül. 2.yele. 3.bayrak. 4.bayrak püskülü.
perdedar (F.) [ راد ﻩدﺮﭘ ] kapı görevlisi.
perend (F.) [ ﺪﻥﺮﭘ ] atlas.
perende (F.) [ ﻩﺪﻥﺮﭘ ] 1.kuş. 2.takla.
perest (F.) [ ﺖﺱﺮﭘ ] tapan.
perestâr (F.) [ رﺎﺘﺱﺮﭘ ] 1.tapan. 2.besleme. 3.dalkavuk.
perestîde (F.) [ ﻩﺪﻴﺘﺱﺮﭘ ] 1.tapınılan. 2.taparcasına sevilen, sevgili.
364