OsmanliTurkcesiSozlugu

âvâz (F.) [زاوﺁ] ses.
âvâze (F.) [ﻩزاوﺁ] 1.bağırma. 2.ün.
avdet (A.) [تدﻮﻋ] geri dönüş.
avdet etmek dönmek.
avene (A.) [ﻪﻥﻮﻋ] yardakçılar, avene.
âvîze (F.) [ﻩﺰیوﺁ] asılı.
avn (A.) [نﻮﻋ] yardım.
avrât (A.) [تارﻮﻋ] kadınlar.
avret (A.) [ترﻮﻋ] kadın.
âyâ (F.) [ﺎیﺁ] acaba.
ayân (A.) [نﺎﻴﻋ] açık, belli, aşikâr.
ayâr (A.) [رﺎﻴﻋ] ayar.
âyât (A.) [تﺎیﺁ] ayetler.
ayb (A.) [ﺐﻴﻋ] ayıp.
âyet (A.) [ﺖیﺁ] 1.ayet. 2.işaret.
âyîn (F.) [ﻦﻴیﺁ] 1.tören. 2.ayin. 3.din.
âyine (F.) [ﻪﻨیﺁ] ayna.
âyînhân (F.) [ناﻮﺧ ﻦﻴیﺁ] ayin okuyan.
ayn (A.) [ﻦﻴﻋ] 1.göz. 2.tıpkı. 3.ayın harfi.
aynen (A.) [ﺎﻨﻴﻋ] tıpkı, aynen, olduğu gibi.
ayniyye (A.) [ﻪﻴﻨﻴﻋ] 1.taşınabilir değerli eşya. 2.göz hastalıkları bölümü.
ayniyyet (A.) [ﺖﻴﻨﻴﻋ] aynılık.
aynülyakîn (A.) [ ﻦ ﻴﻘﻴﻝا ﻦﻴﻋ]
kesin, kesin bilgi.
36