OsmanliTurkcesiSozlugu

nâtıka (A.) [ ﻪﻘﻃﺎﻥ ] konuşma gücü.
nâtıkaperdâz (A.-F.) [ زادﺮﭘ ﻪﻘﻃﺎﻥ ] düzgün ve etkili konuşan.
nats (A.) [ ﺲﻄﻥ ] nadas.
natûk (A.) [ قﻮﻄﻥ ] düzgün konuşan.
nâtüvân (F.) [ ناﻮﺕﺎﻥ ] güçsüz, zayıf.
nâv (F.) [ وﺎﻥ ] 1.gemi. 2.kayık.
nâvdan (F.) [ نادوﺎﻥ ] oluk.
nâvek (F.) [ کوﺎﻥ ] ok.
nây (F.) [ یﺎﻥ ] 1.ney. 2.kamış.
nâyçe (F.) [ ﻪﭽیﺎﻥ ] küçük ney.
nâyî (F.) [ ﯽیﺎﻥ ] neyzen.
nâyzen (F.) [ نﺰیﺎﻥ ] neyzen.
naz (F.) [ زﺎﻥ ] 1.işve, cilve. 2.kapris. 3.naz.
naza çekmek nazlanmak.
nâzan (F.) [ نازﺎﻥ ] nazlı.
nazar (A.) [ ﺮﻈﻥ ] 1.bakış. 2.ilgi gösterme, iltifat etme. 3. bakış açısı.
nazaran (A.) [ اﺮﻈﻥ ] göre, nispetle, bakılırsa.
nazargâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔﺮﻈﻥ ] 1.bakış yeri. 2.bakılan yer.
nazar-ı şübhe [ ﻪﻬﺒﺵ ﺮﻈﻥ ] şüpheli göz, şüpheli bakış.
nazarında (A.-T.) göre, fikrince, gözünde.
nazarî (A.) [ یﺮﻈﻥ ] teorik.
nazariyat (A.) [ تﺎیﺮﻈﻥ ] teoriler, nazariyeler.
nazariye (A.) [ ﻪیﺮﻈﻥ ] teori.
349